کد مطلب:313701 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:188
روضه ی حضرت ابوالفضل را بخوانید
مؤلف كتاب «توسلات یا راه امیدواران» (ص 136) نوشته است:
15. ثقةالاسلام آقای آقا شیخ رضا فاضل، كه یكی از ثقات اهل منبر و نزیل تهران است، در مجمعی كه متعلق به آقایان اهل منبر بود تعریف كرد: روزی از یكی از
[ صفحه 545]
خیابانهایی كه ارامنه در آن مسكن دارند می گذشتم. در این حال زنی لچك به سر كه در درب خانه ی خود ایستاده بود به من سلام داد و به دنبال آن گفت: آقا شما روضه می خوانید؟ بعد از آنكه جواب مثبت دادم، گفت: بفرمایید.
من به آن خانه رفتم. او مرا به اطاقی راهنمایی كرد و صندلی گذاشت و اظهار داشت كه متوسل به حضرت ابوالفضل علیه السلام شوید.
بنابراین روضه ی مذكور خوانده شد. هنگام خداحافظی برای چهار روز متوالیا دعوتم كرد و در تمام روزها نیز متوسل به حضرت ابوالفضل علیه السلام بود. روز پنجم پاكتی به عنوان حق القدم به من داد.
وقتی كه به خانه آمدم و محتوای پاكت را شمردم، جمعا 486 ریال بود! از اینكه او 450 یا 500 ریال نداد، تعجب كردم. فكر می كردم این پول خورد چرا؟! روزی اتفاقا از همانجا می گذشتم، همان زن را در همانجا ایستاده دیدم. می خواستم از چگونگی آن پول بپرسم، اما در عین حال شرم مانع من بود، ولی او از روحیه ام متوجه شد كه با او حرفی دارم. نزدیك آمد، بعد از سلام گفت: آقا پول شما كم بود؟ گفتم: نه، ولی از شما می پرسم چرا 486 ریال دادید و 450 یا 500 ریال ندادید؟
گفت: ما ارمنی هستیم. شوهرم كاسب است. برای اینكه شكستی به كارمان وارد نیاید به حضرت ابوالفضل علیه السلام متوسل شدیم و در منفعت كسب و كار با او شركت داریم و هر سالی یك مرتبه حساب می كنیم، آنچه سهمیه ی حضرت ابوالفضل علیه السلام می شود با آن برای او پنج روز روضه خوانی می كنیم. حساب امسال ابوالفضل علیه السلام، همان بود كه تقدیم شد!
15. ثقةالاسلام آقای آقا شیخ رضا فاضل، كه یكی از ثقات اهل منبر و نزیل تهران است، در مجمعی كه متعلق به آقایان اهل منبر بود تعریف كرد: روزی از یكی از
[ صفحه 545]
خیابانهایی كه ارامنه در آن مسكن دارند می گذشتم. در این حال زنی لچك به سر كه در درب خانه ی خود ایستاده بود به من سلام داد و به دنبال آن گفت: آقا شما روضه می خوانید؟ بعد از آنكه جواب مثبت دادم، گفت: بفرمایید.
من به آن خانه رفتم. او مرا به اطاقی راهنمایی كرد و صندلی گذاشت و اظهار داشت كه متوسل به حضرت ابوالفضل علیه السلام شوید.
بنابراین روضه ی مذكور خوانده شد. هنگام خداحافظی برای چهار روز متوالیا دعوتم كرد و در تمام روزها نیز متوسل به حضرت ابوالفضل علیه السلام بود. روز پنجم پاكتی به عنوان حق القدم به من داد.
وقتی كه به خانه آمدم و محتوای پاكت را شمردم، جمعا 486 ریال بود! از اینكه او 450 یا 500 ریال نداد، تعجب كردم. فكر می كردم این پول خورد چرا؟! روزی اتفاقا از همانجا می گذشتم، همان زن را در همانجا ایستاده دیدم. می خواستم از چگونگی آن پول بپرسم، اما در عین حال شرم مانع من بود، ولی او از روحیه ام متوجه شد كه با او حرفی دارم. نزدیك آمد، بعد از سلام گفت: آقا پول شما كم بود؟ گفتم: نه، ولی از شما می پرسم چرا 486 ریال دادید و 450 یا 500 ریال ندادید؟
گفت: ما ارمنی هستیم. شوهرم كاسب است. برای اینكه شكستی به كارمان وارد نیاید به حضرت ابوالفضل علیه السلام متوسل شدیم و در منفعت كسب و كار با او شركت داریم و هر سالی یك مرتبه حساب می كنیم، آنچه سهمیه ی حضرت ابوالفضل علیه السلام می شود با آن برای او پنج روز روضه خوانی می كنیم. حساب امسال ابوالفضل علیه السلام، همان بود كه تقدیم شد!